Radiomaker Ilaaf Al-Saidi schrijft elke zondag een column over wat haar deze week is opgevallen.
‘Wat is kunst?’ vroeg meester Wouter in de klas
De leerlingen staken één voor één hun hand op. Meestal was ik de eerste die mijn hand opstak, maar ik hield me toch maar stil. Mijn mening kwam niet overeen met de rest van de klas.
De meeste kinderen hadden het over tekeningen en kleuren.
‘Ilaaf, wat is kunst voor jou?’ vroeg meester Wouter
‘Afleiding van het leven’, zei ik stellig. Ik weet nog goed dat mijn klasgenoten gingen fluisteren en lachen, maar meester Wouter gaf mij een knipoog.
Daarom vind ik kunst subjectief. Wat voor de ene kunst is, is voor de ander kletskoek.
Toen ik deze week afleiding van het leven nodig had, ging ik veel dansen. Ik moest meerdere keren denken aan een internationale leerling die ooit meedeed tijdens een les Jazzballet. ‘Balancing on toes is painful’, zei hij toen hij onderuit ging tijdens een oefening.
Eigenlijk is het leven vergelijkbaar met dansen en kunnen ze beiden tenenkrommend zijn.
Als je valt, sta je op.
Als het niet lukt, probeer je het opnieuw.
Als je de flow niet voelt, zet je een ander liedje op.
Jouw dans, jouw leven.
