Johan (74) en Janny (79) Hendriks uit Den Horn staan eind deze maand op straat. Tot hun verdriet wordt hun geliefde spoorweghuisje gesloopt.
Johan Hendriks stopt abrupt met zijn betoog. Hij hoort al wat er in de verte aan komt: plots kleurt de woonkamer blauw en raast een trein van Arriva voorbij, langs zijn geliefde spoorweghuisje bij Den Horn.
Zelf hoort hij de treinen nauwelijks meer. Als Johan in gesprek is met zijn vrouw Janny, zijn ze gewoon even stil als er eentje passeert. Ze zijn het gewend. Bovendien praat hij veel liever over alle andere mooie geluiden die hij hoort rond zijn huis.
Verliefd
‘Koeien, vogels, kikkers! Je weet niet wat je meemaakt hier ’s nachts. Veel mensen zouden de ramen dicht doen, maar ik niet hoor. Nee, ik vind het prachtig’, zegt Johan.
De familie Hendriks betrekt het spoorweghuisje aan de Hogeweg in december 1993. De rust, ruimte en het karakteristieke pand uit het einde van de negentiende eeuw: ze zijn op slag verliefd. ‘Het is ons droomhuis’, zegt Johan.
Toch moeten ze binnenkort vertrekken. Om meer passagiers te kunnen vervoeren tussen Groningen en Leeuwarden, presenteert ProRail met de provincies Friesland en Groningen in 2011 een plan om het spoor op dat traject te verdubbelen.
Gevaarlijke situatie
Volgens het spoorbedrijf komt de veiligheid in het geding door het huis van de familie Hendriks. Het zou te dicht bij het nieuwe spoor staan. Bovendien stelt ProRail dat de overgang direct naast het pand het risico op ongelukken vergroot. Die ligt nu schuin over het spoor.
ProRail wil de weg aanpassen, zodat die haaks op de rails komt te liggen. Dat gaat ten koste van het spoorweghuisje. Een alternatief waarbij de weg wordt omgelegd via het naastgelegen weiland, wordt afgeschoten.
Sinds de publicatie van de plannen hebben Johan en Janny er alles aan gedaan om hun woning te behoeden voor sloop. De juridische strijd kost de familie Hendriks handenvol geld, maar levert uiteindelijk niets op. De rechter stelt ProRail keer op keer in het gelijk. Tot groot verdriet van de bewoners.
Even lijkt het toch te lukken. In november 2017 publiceert de gemeente een persbericht: er moeten nog wat puntjes op de i worden gezet, maar het huis van de familie Hendriks wordt in zijn geheel vijftig meter verplaatst.
Onteigeningsprocedure
Een oplossing waar alle partijen mee kunnen leven, maar toch loopt het mis. Volgens ProRail haakt de familie Hendriks op het laatste moment af. Johan bestrijdt dat. ‘Waarom zou ik daar op tegen zijn? Het enige wat ik wil, is dat dit pand behouden blijft. Nee, dat is gewoon niet waar.’
Eind deze maand is het zover. Johan en Janny moeten hun huis leeg opleveren aan ProRail, dat na een onteigeningsprocedure eigenaar is van het pand. De twee zijn al begonnen met inpakken. ‘De verhuizer is langs geweest om te kijken wat er allemaal mee moet. Alles gaat naar de opslag’, zegt Johan.
Want de zeventigers hebben nog geen idee waar ze straks naartoe moeten. Johan: ‘Met het geld wat we voor ons huis hebben gekregen, kunnen we geen nieuwe woning kopen.’
En een huurhuis in een dorp verderop? Dat zien ze niet zitten. Al dat lawaai is niets voor hen. ‘Misschien kunnen we een caravan huren’, zegt Johan. ‘Ergens bij een boer of zo. Dan zitten we in ieder geval nog op een rustig plekje.’
Sprankje hoop
En zolang het pand er nog staat, houden Johan en Janny een sprankje hoop. Ze blijven tot de laatste snik vechten voor hun spoorweghuisje. ‘Juridisch zijn we uitgepraat’, zegt Johan. ‘Maar ik hoop dat er nog iemand opstaat die zegt: dit kan toch niet zomaar?’
ProRail geeft in een reactie aan dat het de afgelopen jaren alles in het werk gesteld heeft om in het belang van de familie een oplossing te vinden. Het spoorbedrijf hoopt dat ze spoedig een nieuwe plek kunnen vinden.
