Een inwoner van Veenhuizen is het niet gelukt om het planten van een bosrand bij de Kolonie van Weldadigheid tegen te gaan. De Raad van State wijst het verzoek van de hand. Daardoor komt de bosrand er definitief.
De Raad van State vindt zichzelf als bestuursrechter niet bevoegd om te oordelen over de plannen voor de bosrand, dat onderdeel is van een groter landschapsplan voor Veenhuizen. Het gaat volgens de rechter om een landschappelijke verbetering en niet om een verslechtering.
Met het plan willen provincie en de gemeente Noordenveld het kolonielandschap in Veenhuizen, dat vorig jaar op UNESCO-werelderfgoedlijst is gezet, een boost geven en meer laten lijken op hoe het ooit was.
Herstellen
Direct rondom Veenhuizen willen de provincie en de gemeente het landschap open houden, zoals het er in de kolonietijd ook uitzag. Langs de randen, vanaf de Bieuwweg parallel aan de Dominee Germsweg, willen de overheden een brede bosrand aanplanten om de historische scherpe overgang van kolonie naar bos te herstellen.
Een bewoner van de Bieuwweg maakte bezwaar tegen deze plannen. Hij woont straks aan de andere kant van de bosrand en verliest het zicht en de ‘verbinding’ met het koloniegebied. Volgens de provincie Drenthe was de Kolonie van Weldadigheid in de 19e eeuw omsloten door bossen en bomen. De bezwaarmaker is het daar niet mee eens. “Vroeger stonden hier en daar bomen en plukjes bos, maar geen complete bosrand”, zo vertelde de bewaarmaker eerder op zitting bij de Raad van State.
Woeste landschap
De kolonies waren gesticht om het woeste Drentse landschap te ontginnen. De grens van de historische kolonie bij Veenhuizen liep tot de Germsweg. “Pas na 1950 werd het deel ten westen van de Germsweg ontgonnen. Hoewel het ooit de bedoeling was om het eerder de ontginnen is dat pas in de jaren vijftig en zestig gebeurd. Voor die tijd was er bos die de grens van de kolonie markeerde,” aldus een provinciewoordvoerder eerder tijdens de rechtszaak in Den Haag.
Volgens de Veenhuizenaar klopt er niets van dat verhaal. Volgens hem blijkt uit kaarten en oude foto’s dat het landschap al in de 19e en begin 20e kaal was zonder veel hoge bomen en grote bosranden.
Hoe dan ook, de hoogste bestuursrechter heeft dus nu besloten dat de bosrand er toch mag komen.
