Na 44 jaar komt er een eind aan de carrière van boswachter Nico Boele in het Westerkwartier: hij gaat met pensioen. De markante boswachter met zijn lange haar en grote witte baard is een bekende verschijning in het gebied.
Boele was onder meer de bedenker van het Blotevoetenpad dat op veel plaatsen in ons land is gekopieerd.
‘Voortdurend in overleg’
Samenwerken en verbinding zoeken, dat waren de motto’s van Boele. Daarmee krijg je dingen voor elkaar, ontdekte hij al snel toen hij eind jaren zeventig vanuit de Alblasserwaard in het Westerkwartier neerstreek.
‘Je moet voortdurend in overleg met de mensen in het gebied, met de boeren en andere grondeigenaren, met dorpsbelangen en andere instanties. Zij weten veel. Door daar naar te luisteren en van hun kennis gebruik te maken kom je heel ver.’
Vakantiedagen opmaken
Boele is nu 67 jaar en bezig zijn vakantiedagen op te maken. Eind volgende week is het definitieve afscheid van zijn collega’s en van alle andere mensen waarmee hij in zijn lange carrière als boswachter heeft samengewerkt. Bij de afscheidsbijeenkomst worden honderden mensen verwacht.
Kroon op het werk
Het afscheid vindt plaats bij de Westerwarf in Peebos. Het gebouw is de kroon op zijn werk, vindt Boele.
‘Hier stond de werkschuur van Staatsbosbeheer, maar die was te oud en te klein geworden voor alle mensen die hier werken en voor alle activiteiten die hier plaatsvinden. De werkschuur is gesloopt en sinds kort staan hier twee gloednieuwe, energieneutrale panden waarin plek is voor iedereen. Voor de mensen van De Zijlen, voor de vrijwilligers, voor de onvrijwilligers van de Reclassering, voor scholen, en voor onszelf natuurlijk. Dit is de maatschappij in het klein, alles komt hier samen en nu staat er een prachtige voorziening. Ik ben blij dat Staatsbosbeheer dat heeft aangedurfd.’
De Poele van Boele
Trots is Boele ook op wat er is bereikt in Kornhorn. Daar lag een stuk grond, het Curringherveld, en dat is samen met het dorp omgetoverd tot ‘een parel in het Westerkwartier’ zoals Boele het zelf noemt.
‘We hebben dit gebied ter beschikking gesteld aan het dorp en de vrijwilligers hebben er echt iets moois van gemaakt. Er is een vijver (De Poele van Boele), er is een stukje landbouwgrond en de basisschool in Kornhorn heeft dit gebied geadopteerd. Iedere donderdag hebben de kinderen hier les. Dan werken en leren ze in de natuur. Uniek is dat.’
Geboorte van het Blotevoetenpad
Bijzonder is ook het Blotevoetenpad aan de Kaleweg bij Opende. Het ontsproot aan het brein van Boele en op veel plekken in het land is zijn idee inmiddels gekopieerd.
‘Staatsbosbeheer kocht hier ooit een bospad, het Brommellaantje in de volksmond. Een oudere mevrouw die hier woonde vertelde dat ze daar als kind altijd langs liep naar de school in Opende. Als het mooi weer was dan deden ze de klompen en sokken uit en liepen ze op blote voeten. Dat verhaal heeft zich in mijn hoofd genesteld en is later de aanzet geweest tot het Blotevoetenpad.’
Ook dat idee kwam er in samenwerking, met in dit geval Dorpsbelangen in Opende. Boele: ‘Eerst vonden ze het maar vreemd, op blote voeten door plassen en sloten banjeren. Maar ze hebben het omarmd en kijk eens wat het geworden is. Het is een prachtige wandeling geworden. Het wordt druk bezocht en mensen komen overal vandaan om hier met de tenen in de modder van de natuur te genieten. Dat dit idee op zoveel plekken in het land navolging heeft gekregen, daar ben ik heel erg trots op.’
