Radiomaker Ilaaf Al-Saidi schrijft elke zondag een column over wat haar deze week is opgevallen.
Een vrouw zat aan de rand van de weg maiskolven te verkopen bij de Nijl in Egypte. Ze had gescheurde kleding aan en je kon zien dat ze het niet breed had.
Naast haar waren meerdere mensen allerlei dingen en eten aan het verkopen.
Toch viel de mevrouw erg op, want het komt maar zelden voor dat ik zulke gelukkige mensen zie. Ze had een prachtige lach en dat nodigde veel mensen uit.
Ook ik liep naar de vrouw toe en vroeg om een maiskolf. ‘Je hebt een hele mooie lach’, zei ik tegen haar.
Ze moest weer lachen en zei: ‘De meeste mensen kennen het geheim niet.’
We bleven erg lang kletsen en op een gegeven moment had ik mijn maiskolf op.
‘Vertel nou’, zei ik.
Toen de mevrouw mij met opgetrokken wenkbrauwen aankeek zei ik: ‘Het geheim!’
Het duurde even, maar toen begon ze met praten.
‘Mijn man is overleden aan kanker, en daardoor geniet ik extra veel van de mensen die ik lief heb.’
‘De hete zon boven mijn hoofd laat mij zweten, maar geeft mij voldoening omdat het bewijst dat ik hard werk voor mijn geld en geen mensen nodig heb.’
‘Ik ken verdriet, frustratie en boosheid, maar dat geeft mij juist het gevoel dat ik leef.’
En zo bleef de vrouw doorgaan en bleef ik luisteren. Wat de gemiddelde persoon als verschrikkelijk zou ervaren, was voor deze mevrouw juist een mooie les.
Ze eindigde haar woorden met: ‘Perspectief is alles in het leven.’
Ik knikte en kocht nog een maiskolf.
