Jannie Seinstra (62) uit Leek moet soms vreselijk om zichzelf lachen. Sinds ze vanwege het coronavirus niet meer met haar accordeon mag optreden in verzorgingstehuizen, is ze vlogger.
Ze knutselde zelf een houdertje voor haar telefoon van hout en ducttape in elkaar. Die zet ze op haar eettafel als ze begint met spelen. Seinstra is eigenlijk helemaal niet zo technisch en er gaat dus nog wel eens wat mis. ‘Dan valt de telefoon uit de houder of ik krijg hem niet aan. Ik ben niet zo handig met die dingen, dus het is best wel komisch.’
Seinstra heeft inmiddels 65 video’s gemaakt. Medewerkers van verzorgingstehuizen Vredewold in Leek en De Twaalf Hoven in Winsum – plekken waar de Leekster eerst fysiek optrad – laten de beelden zien aan dementerende ouderen. De muzikant hoopt dat de bewoners haar op die manier niet vergeten.
Fans buiten verzorgingstehuis
De vlogs zijn te bekijken op YouTube. Inmiddels heeft Seinstra ook al fans buiten de verzorgingstehuizen. ‘Zelfs een kapitein op een schip volgt mij’, zegt ze. ‘Dan zit hij bij Gibraltar naar mijn video’s te kijken. Ik had nooit verwacht dat het zo’n vaart zou lopen.’
Toch mist Seinstra de fysieke optredens enorm. ‘De eenzaamheid overheerst. Ik zit hier, maar heb geen idee wie er allemaal kijkt. Ik leef van interactie met mensen. Aan de andere kant ben ik blij dat er op deze manier toch nog iets kan.’
Ze legt uit dat muziek een krachtig middel is om herinneringen naar boven te halen bij mensen met dementie. ‘Ze herkennen vaak liedjes uit hun jeugd. Ik stimuleer ze om te gaan dansen en zelf te gaan zingen en spelen. Op die manier heb ik ouderen weer aan de gang gekregen met instrumenten. Het is zó mooi om te zien hoeveel emotie dat met zich meebrengt.’
De Leekster was twintig jaar mantelzorger van haar man, totdat hij in 2016 overleed. In datzelfde jaar verloor ze ook haar vader en gingen de kinderen uit huis. De optredens in verzorgingstehuizen vormden toen een reddingsboei.
‘Wat is er nou mis met plezier maken?’
‘Muziek heeft me staande gehouden’, zegt Seinstra. ‘De verzorgingstehuizen hebben mij toen enorm gesteund. Telkens belden ze om te vragen of ik kwam optreden. Als ik weer even had gespeeld, zag ik hoeveel vrolijkheid ik teweegbracht. Daar doe je het voor.’
Ze kan het daarom moeilijk verkroppen dat ze nu niet écht mag optreden. ‘Er is besloten dat er niet meer gezongen mag worden. Dan denk ik: hoezo niet? Wat is er nou mis met plezier maken? De angst overheerst nu.’
Maar er is goede hoop dat er snel meer mogelijk is. Inmiddels heeft Seinstra ook alweer een keertje opgetreden bij verzorgingstehuis De Twaalf Hoven. Niet in de huiskamer, maar buiten op het terras. De muzikant kreeg bewoners met een slecht humeur sinds lange tijd weer eens aan het lachen.
‘Een bewoner vroeg laatst aan de verpleging om mij te bedanken’, zegt Seinstra. ‘Die zei: “Jannie is een engel geweest vlak voor mijn dood.” Dat zijn mijn grootste fans, daar doe ik het voor.’
