Cees Roest geeft zittend judotraining. Nadat hij een dwarslaesie opliep heeft hij een eigen methode ontwikkeld, waarmee hij zijn judoka’s op unieke wijze de fijne kneepjes van het vak bijbrengt.
‘Je trekt aan de jas en dit is het been dat je wegtikt’. Plof! Judoleraar Cees Roest vloert de 12-jarige Sybren. De docent tikt met zijn hand het linkerbeen van de judoka weg en vervolgt zijn uitleg op z’n knieën.
De leraar, onder meer actief voor judovereniging Marum, geeft op woensdagavond training in Drachten. Roest liep in 2000 een dwarslaesie op bij een eenzijdig ongeval en verplaatst zich sindsdien op zijn handen door de gymzaal.
Stem en handen als instrumenten
Aanvankelijk judode hij om na zijn ongeluk in bewegen in te blijven. Toen een andere trainer zo’n tien jaar geleden niet kwam opdagen, ving Roest de kinderen op en gaf hij ze les. ‘Zo is het begonnen. Min of meer toevallig, dus’, legt de leraar uit.
Roest ontwikkelde een eigen trainingsmethode. Hij gebruikt zijn stem en handen om technieken uit te leggen. En zijn beperking? Lang niet alle kinderen zien dat hun meester zijn benen niet gebruikt, vertellen ouders aan Roest.
‘Die vragen hun kinderen of ze wat is opgevallen aan hun meester. “Ja, hij lijkt wel wat op oom Piet”, zeggen ze dan. Die hebben helemaal niet door dat ik een dwarslaesie heb.’
Eerste judoka met zwarte band
Judoka Sybren is blij met zijn meester. ‘Het is meestal heel leuk, want we doen veel verschillende dingen. Hij gebruikt zijn handen als voeten. En als we het niet snappen, legt hij het gewoon nog een keertje uit.’
Roest is – voor zover bekend – de eerste judoka met een beperking met een zwarte band. In 2003 slaagde hij voor zijn eerste Danexamen. Sindsdien geeft hij demonstraties in Nederland en Japan (in 2017 en 2018) en halen andere judoka’s met een beperking óók hun zwarte band.
‘De reacties die ik bij demonstraties krijg, zijn echt geweldig. Niet alleen van andere judoka’s met een beperking, maar vooral hun ouders. Die zien dat het leven niet ophoudt en dat je nog heel veel kunt doen. Het klinkt stom, maar wat ik heb bereikt zou nooit kunnen zonder dwarslaesie’, zegt Roest.
Verrast door judobond
De trainingen zijn voor hem ‘een stukje ontspanning’. Hij geeft les aan judoka’s van recreatief niveau, van vijf tot tachtig jaar oud. ‘Ik krijg energie van anderen enthousiasmeren’, zegt de trainer.
Roest is onlangs door de judobond benoemd tot bronzen bondsridder voor zijn vrijwilligerswerk. ‘Ik werd compleet verrast’, zegt hij. ‘De bondsvoorzitter stond hier opeens in de zaal. Heel mooi, die erkenning. Iedereen accepteert mij zoals ik ben. Dat is het mooiste gevoel wat ik hieraan heb overgehouden.’
