“Het gaat nu snel. Nog even en je ziet straks niet eens dat hier een winkel stond”, zegt een voorbijganger, al kijkend naar de restanten van de enige supermarkt die Veenhuizen ooit kende. Deze week is het bedrijf Dusseldorp begonnen met de sloop van het pand dat al sinds 2005 leeg staat.
De sloop heeft lang op zich laten wachten, beamen ook Jonno en Roelie van Goinga. Zij bestierden de winkel tot 2005, nadat Jonno en zijn vader het in 1989 openden. “Daarvoor hadden we een rijdende winkel in Haulerwijk”, zegt Jonno. “Later kwam hier een noodwinkeltje en dat groeide uit tot een supermarkt. Ook toen hadden we er nog een rijdende winkel naast.”
Leveren aan de bajes
Het waren mooie tijden voor de Van Goinga’s. Niet in de laatste plaats vanwege het contract met de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen. “We leverden aan Esserheem en aan Norgerhaven”, zegt Jonno. “Maar ook aan de gedetineerden zelf.”
Toen later de levering van producten aan de gevangenis Europees moest worden aanbesteed, nam een ander bedrijf dit over. Het luidde het einde in van de supermarkt in Veenhuizen. “Tweederde van onze inzet kwam van de gevangenis”, schat Roelie in.
Nog steeds onder de mensen
Van alleen de Veenhuizer bevolking kon de supermarkt niet bestaan. “Ik denk dat er nog wel behoefte is aan een supermarkt in het dorp, maar dat dit simpelweg niet uit kan”, zegt Roelie.
Zelf is ze nu werkzaam op een dagbesteding in Westervelde, alwaar haar man als vrijwilliger meehelpt. “Nog steeds onder de mensen dus”, concludeert Roelie lachend.
Dubbel gevoel
Na de sluiting van de winkel in maart 2005, verzorgden Jonno en Roelie nog jaren het onderhoud aan het terrein. Een paar jaar terug nam de gemeente Noordenveld de supermarkt van het echtpaar over. Sindsdien verloederde de plek enigszins, waardoor het steeds meer een doorn in het oog van de Veenhuizer bevolking werd.
De sloop zorgt voor de Van Goinga’s, die op een steenworp afstand van de voormalige winkel wonen, een dubbel gevoel. “Aan de ene kant kunnen we het nu afsluiten, maar aan de andere kant is het toch onze winkel. Nog steeds, ondanks dat het al zolang leegstaat.”
