Opnieuw klonk woensdag 4 mei tijdens Dodenherdenking de taptoe voorafgaand aan de twee minuten stilte en daarna het Wilhelmus op de binnenplaats van Norgerhaven. Ditmaal was het geen gedetineerde die op de trompet blies, maar een voormalige bewoner van de gevangenis. Speciaal voor Dodenherdenking was de man vanuit zijn woonplaats Amsterdam afgereisd naar de penitentiaire inrichting in Veenhuizen om net als voorgaande twee jaren de oorlogsslachtoffers te eren en herdenken.
“Ik heb zelf contact opgenomen met PI Veenhuizen en aangeboden om nog eenmaal langs te komen voor dit bijzondere moment”, zegt de 68-jarige Cecil. Om privacy redenen laat hij zijn achternaam liever achterwege. De voorgaande twee herdenkingen van 4 mei zat hij in detentie en kreeg hij speciaal toestemming van de gevangenisdirectie van Norgerhaven om zijn cel te verlaten om kort voor 20.00 uur de taptoe en het Wilhelmus ten gehore te brengen. “Dit waren hele bijzondere en eervolle optredens die erg goed zijn ontvangen door personeel en gedetineerden. Ik hoorde dat er ook buiten PI Veenhuizen veel positieve reacties kwamen op het filmpje dat vorig jaar is gemaakt.”
Dankbaar
Sinds 29 november 2021 is Cecil weer een vrij man. Toch wilde hij graag nog één keer vrijwillig terug naar Veenhuizen. Om nog eenmaal de taptoe te blazen tijdens 4 mei. Als blijk van waardering. “Ik heb verschillende keren vastgezeten, maar mede dankzij de zorg en aandacht die ik in Veenhuizen heb gekregen, ben ik er nu van overtuigd dat ik niet weer opnieuw de fout in ga. Tijdens mijn laatste detentie heb ik de kans gekregen om mijn oude liefde, het spelen op de trompet weer op te pakken. Daar ben ik erg dankbaar voor.”
Cecil heeft meer motieven om opnieuw de taptoe te blazen op de binnenplaats van de gevangenis. Dit terwijl de bijna 240 gedetineerden in Norgerhaven zijn ingesloten in hun cel. “Ik voel met hen mee en wil laten zien dat gedetineerden ook goede kanten hebben.” De ontwikkelingen in de wereld maken juist nu de herdenking en viering op 4 en 5 mei extra belangrijk, vindt Cecil. “De oorlog in Oekraïne maakt me erg droevig. Vrijheid en leven in vrede is helaas niet vanzelfsprekend.”
Sinds zijn ontslag uit de gevangenis speelt de trompet een belangrijke rol in het leven van Cecil. “Zo ben ik betrokken bij muzikale activiteiten voor jongeren, volg ik een muziekopleiding om me nog verder te bekwamen in het spelen op de trompet en ik ben ook bezig om mijn twee kleinkinderen enthousiast te maken voor muziek. Af en toe laat ik ze al even op mijn trompet blazen.”
