Appie Wijma, eigenaar van Tuuntje, maakt zich zorgen over het voortbestaan van zijn voedseltuin. De tuin in Opende levert verse groenten aan voedselbanken, maar de gestegen energiekosten, teruglopende subsidie en donaties bezorgen Wijma de nodige kopzorgen.
Ondanks de zorgen is het plantseizoen bij Tuuntje begonnen.
Donderdagmorgen werd het pootgoed afgeleverd en meteen steken vijf vrijwilligers en Wijma zelf de handen uit de mouwen om de sla- en paksoiplantjes zo snel mogelijk in de grond te zetten. ‘Het zijn in totaal drieduizend planten’, zegt vrijwilliger Albert de Groot uit Kornhorn, ‘het zijn 2400 sla- en 600 paksoiplanten.’
Groeiende armoede
Het pootgoed wordt verdeeld over bakken die in de buitenlucht staan en in bakken die in tunnelkassen staan. In de kassen is het lekker warm. De groenten in de kassen zullen het eerst geoogst worden. De planten in de buitenbakken hebben wat meer tijd nodig om te groeien. Het duurt dus nog even voordat de eerste oogst kan worden afgeleverd bij de voedselbanken.
‘Onze groenten zullen weer hard nodig zijn’, zegt Wijma, ‘kijk maar naar de groeiende armoede. Steeds meer mensen komen in de problemen en hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen, helemaal met de hoge energiekosten van nu.’
Zelf heeft de tuinder uit Opende ook de nodige zorgen, want ook Tuuntje heeft last van de dure energie. Wijma: ‘De transportkosten zijn hoger, de diesel is duurder en kunstmest is aan de prijs. We gebruiken de nodige stroom om water op te pompen voor de planten. De kosten zijn hoog en er komt minder geld binnen. Ik hou het nog wel even vol, maar ik weet niet hoe lang. Het moet geen geld gaan kosten.’
‘Voedselbank rekent op ons’
‘Als er niks verandert, dan zie ik het somber in’, zegt Wijma, ‘ik vrees dat we in juli of augustus flink in de problemen kunnen zitten. Stoppen met Tuuntje is dan de enige optie. Ik moet er niet aan denken, maar het spookt wel eens door mijn hoofd.’
Ondertussen is Albert de Groot begonnen met het besproeien met de jonge aanplant. ‘Het is warm in de kas, dus ze hebben dorst. Het wordt mooie sla en daar doen we het voor. De klanten van de voedselbank rekenen op ons. Die willen we niet teleurstellen.’
