Radiomaker Ilaaf Al-Saidi schrijft elke zondag een column over wat haar deze week is opgevallen.
Deze week moest ik met spoed reizen naar Verwegistan.
Als je iets met haast doet, heb je vaak geen tijd om alles tot op de puntjes uit te stippelen.
Tijd om een punt te maken dus.
Op vrijdag kocht ik skeere kaartjes van de Kruidvat om te reizen met het OV.
Zaterdag stapte ik de trein in om naar Schiphol te vertrekken.
Na 20 minuten werden de kaartjes al gecontroleerd.
‘Dit klopt niet’, zei de conducteur van de NS.
Ik nam heel casual nog een sip van mijn sinaasappelsap en dacht: ‘oeps.’
Toen kwam ik er dus achter dat je pas na 9 uur met de treinkaartjes mocht reizen die ik bij me had.
Mijn fout, want feit blijft dat ik gewoon beter had moeten opletten.
Ik keek de conducteur aan.
‘Als je mij geen boete geeft, krijg je mijn laatste dure fairtrade appel.’
De conducteur moest hard lachen.
Zo gezegd zo gedaan.
Ik was mijn appel kwijt, but joke’s on you, conducteur! Want ik had nog gewoon wortels bij me.
Maar serieus,
Het komt erop neer dat ik vaak mensen in een ‘hogere positie’ zie die zich machtig voelen door mensen te kleineren.
Zo had ik een tussenstop in het Midden-Oosten en zag ik een man schreeuwen tegen een oude mevrouw bij de balie, toen ze voor de zoveelste keer moest herhalen dat ze de taal niet spreekt en de man dus niet kon begrijpen.
Luister goed…
Je bent géén strijder als je jouw macht gebruikt om mensen te kleineren.
Je bent wél een strijder als je jouw macht gebruikt om mensen te inspireren en een goed gevoel te geven.
NS broer,
Je bent op het goeie spoor.
