Radiomaker Ilaaf Al-Saidi schrijft elke zondag een column over wat haar deze week is opgevallen.
Alles is stom vandaag. Ik heb geen zin om te praten. Daarom luister ik vooral naar jou en knik ik, terwijl ik mijn best doe om bij jouw verhaal (met too-much-information) te blijven.
Op een gegeven moment zeg jij dat je een ‘oprechte’ vraag wilt stellen zonder ‘arrogant’ over te komen.
Ergens voel ik het al aankomen, maar zeg met een glimlach: ‘Vraag maar raak!’
‘Een buitenlandse achternaam biedt minder kansen. Als jullie zo zitten te zeuren over jullie kansen op de arbeidsmarkt, dan verander je je achternaam toch gewoon?’
Ten eerste zeur ik niet, Sherlock. Maar goed, heb ergens toch respect voor jou. Gingen we namelijk allemaal maar de dialoog aan met elkaar. Dat zou ons een hoop ellende besparen.
Ik neem nog een slok van mijn groene thee en trek mijn wenkbrauwen op. Ik geef toe dat ik niet helemaal naar jou heb geluisterd terwijl jij tegen me sprak. Maar hier en daar herken ik toch een paar Arabische invloeden.
Vol trots vertel je me tijdens ons gesprek over jouw vader die een alchemist is, maar wist jij dat Arabieren de grondleggers van onze moderne scheikunde zijn? Alchemie is een Arabische woord overigens, genaamd Al-Kimia.
Vol trots vertel je mij over jouw neef die ook iets heeft met bèta vakken en daarom wiskunde heeft gestudeerd aan de RUG, maar wist jij dat de Arabieren aan de basis hebben gestaan van wiskunde van de tiende tot de vijftiende eeuw? Algebra is ook een Arabische woord, genaamd Al-Jabr.
Vol trots hoor ik jouw wilde plannen aan over ‘vanavond zuipen’. Denk dan juist vooral aan mijn buitenlandse achternaam! Want ook alcohol komt van het Arabische woord, ‘Al-Kuhl’.
Misschien snap je nu beter waarom ik mijn buitenlandse achternaam draag met trots en misschien brengt dit inderdaad uitdagingen met zich mee. But so be it.
Xoxo
Die Al-Saidi chick
