Radiomaker Ilaaf Al-Saidi schrijft elke zondag een column over wat haar deze week is opgevallen.
Vorig jaar gaf ik les op afstand en kreeg ik een andere kant van mijn leerlingen te zien. Eentje die bijvoorbeeld net wakker was en voor de camera zat in zijn pyjama, terwijl hij aan het ‘ontbijten’ was met cola. Of die ene die weigerde om zijn camera open te doen, omdat ie nog ‘half aan het slapen was’.
Ik denk even dat het aan mij ligt, want als ik in de enige echte buurt rondloop a.k.a. Vinkhuizen, zie ik veel jongeren met een joint in hun hand. ‘Jonko’, zoals de jongeren het tegenwoordig noemen voor het geval je vet nieuwsgierig bent.
Tot mijn verbazing ligt het niet aan mij dat ik jongeren vaak met een jonko zie rondlopen, want de feiten zijn somber.
Waar voorheen jongeren drugs gebruikten voor de gezelligheid en het experimenteren, gaat het nu met name om depressieve gevoelens tijdens de lockdown.
Ik besef me dat er veel aandacht is geweest voor het online lesgeven, waardoor er minder aandacht is geweest voor pedagogiek. En laten we eerlijk zijn, het is al lastig genoeg om de verbinding van Microsoft Teams gaande te houden, laat staan om rekening te houden met pedagogiek.
Zo kwam ik laatst een oud-leerling tegen vlakbij het Noorderplantsoen, die een joint zat te roken. Ik hoorde hem praten aan de telefoon en hij had het over ‘vanavond snuiven’. Natuurlijk kon ik het niet laten om me ermee te bemoeien.
‘Hey jongeman, wat gaan we nou snuiven?!,’ zei ik.
De jongen schrok even en we kletsten vooral over de struggles die hij meemaakt in deze ‘skeere tijden’.
Na afloop van ons gesprek glimlachte hij naar mij. ‘Maakt u zich geen zorgen mevrouw. Ik snuif vanavond bloemen, geen cocaïne.’
Ik kon het niet laten, en maakte mij stiekem tóch zorgen.
