Lezen en schrijven gaat voor veel mensen moeiteloos. Maar voor Sanne de Wit (21) uit Roden vormen woorden regelmatig een wirwar van letters. Ze heeft dyslexie en hoewel dat haar dagelijks voor uitdagingen stelt, laat ze zich er niet door tegenhouden. Inmiddels is ze zelfs taalambassadeur en deelt ze haar ervaringen om anderen te helpen.
“Als je dyslexie hebt, werken je hersenen net iets anders. Het betekent niet dat je minder slim bent”, benadrukt Sanne meteen. Daarover bestaan volgens haar nog veel hardnekkige misverstanden. “Dyslexie gaat niet over intelligentie, maar over hoe je hersenen omgaan met taal. Het maakt het lastig om woorden technisch goed te lezen en te spellen.”
Vroege signalen
Sanne kreeg al op jonge leeftijd de diagnose. “Mijn ouders hadden het best vroeg in de gaten. Ik denk dat ik in groep 4 zat. Daarna is daadwerkelijk geconstateerd dat ik dyslexie heb.” Ze kreeg begeleiding, maar die sloot niet altijd aan op wat zij nodig had. “Ik vond niet dat het altijd even goed was. Op school was het lastig. De docent kan niet de hele tijd één-op-één met jou bezig zijn. Dat begrijp ik ook wel, maar daardoor ging het vaak toch niet goed.”
De impact van dyslexie is nog altijd voelbaar in haar dagelijkse leven. “Als iemand mij vraagt iets voor te lezen, dan zit ik al drie keer te slikken. Het komt er vaak niet soepel uit. Dat vind ik vervelend. Soms schaam ik me, want op mijn leeftijd wordt verwacht dat dat allemaal vanzelf gaat.” Zelfs eenvoudige dingen als klokkijken zijn soms een uitdaging. “Ik kan de tijd niet aflezen op een analoge klok, alleen op een digitale.”
Hulp bij Taalhuis
Sinds kort krijgt Sanne ondersteuning bij het Taalhuis in de bibliotheek van Roden. Het is een plek waar mensen werken aan hun taalvaardigheid, ongeacht hun niveau of achtergrond. “Mijn moeder zag een artikel in de krant en toen heb ik contact opgenomen. Ik krijg nu een soort bijles. Die één-op-één-hulp is heel prettig. De focus ligt helemaal op jou en waar jij hulp bij wil.”
De persoonlijke begeleiding heeft haar leesvaardigheid merkbaar verbeterd. “Eerst las ik aan één stuk door, zonder pauzes. De punten en komma’s waren altijd lastig. Dat gaat nu veel beter.” Wat begon als hulp voor haarzelf, groeide uit tot een nieuwe rol: taalambassadeur. “Ik ga naar bedrijven om mijn levenservaring te delen. Hoe ik dyslexie ervaar, en hoe ik daar in de maatschappij mee omga.” Door haar persoonlijke verhaal te delen, helpt zij anderen ook de eerste stap te zetten.
Ze doet dit onder meer tijdens de Week van Lezen en Schrijven, waarin aandacht wordt gevraagd voor mensen met beperkte taalvaardigheid. “Dyslexie is niet iets waar je je voor hoeft te schamen. Het overkomt je, maar je kunt er echt iets aan doen als je dat wilt. Helaas zijn er nog genoeg mensen die het gevoel hebben dat ze raar worden aangekeken. Daarom is het mooi dat er nu meer aandacht voor is. Ik ben blij dat ik mensen kan helpen.”
Einstein en Disney
Sanne haalt inspiratie uit bekende mensen die ook met dyslexie leven. “Lang niet iedereen weet het, maar een grote naam als Albert Einstein had dyslexie, evenals Walt Disney.” Hoewel dyslexie niet ‘overgaat’, is oefenen voor Sanne essentieel. “Ik zal er altijd moeite mee blijven houden, maar het is belangrijk om je taalvaardigheid te onderhouden. Als ik dat niet doe, merk ik dat het minder gaat.”
Haar boodschap is helder: “Laat je er niet door tegenhouden. Je moet gewoon je eigen manier vinden om met dyslexie om te gaan. En met de juiste hulp kun je veel meer dan je denkt.”
