Radiomaker Ilaaf Al-Saidi schrijft elke zondag een column over wat haar deze week is opgevallen.
Ik vroeg zoals gewoonlijk om een muntthee met honing. De serveerster zei dat ze dat zo naar me toe zou brengen.
Ik keek naar buiten toen een grote man zijn chopper parkeerde naast mijn motor. Hij liep vervolgens het café in terwijl mensen hem nastaarden, omdat zijn lichaam onder de tattoos en piercings zat. Ik had nog nooit zoveel bling-bling gezien bij een man.
Daarna keek hij rond om te kijken waar hij zou zitten. Hij kwam in mijn richting en keek toen naar mijn helm die ik op de tafel had.
‘Rijd je ook motor? vroeg hij.
Ik knikte en de serveerster kwam eindelijk mijn thee brengen.
Zonder te vragen ging de man voor me zitten en ik nam snel een slok zodat de tea niet zou spillen.
Ik probeerde onopvallend te kijken naar zijn joekelhanden, want ik zag dat hij L-O-V-E op zijn knokkels had laten tatoeëren.
‘Mooi hè’, zei hij toen ik toch niet zo onopvallend bleek te zijn.
‘Super cheesy en basic’, antwoordde ik.
Geen idee waarom ik dacht dat de grote man met glazen zou smijten, want dat deed hij niet.
In plaats daarvan moest hij heel hard lachen.
‘Ik had hem eens laten tatoeëren voor mijn moeder, nadat ze zei dat ik niks om haar gaf. Haar lach nadat ze ‘love’ zag, was het waard.’
Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij haar miste en dat ze er waarschijnlijk niet meer was. Ik had gelijk spijt van mijn opmerking en wou het beter maken.
‘Je lijkt op een drug lord, maar eigenlijk ben je een original gangster.’
De grote man moest weer lachen en gaf me een box met de hand waar ‘love’ op stond.
