Voor de vierde maal op rij neemt Yvonne Hut-Peterson (56) uit Zevenhuizen in het pinksterweekeinde deel aan de Roparun: een estafettetocht van 560 kilometer die voert van Parijs naar Rotterdam. Hut maakt deel uit van een team van 26 personen uit het Martini Ziekenhuis in Groningen die de rit lopend en (in haar geval fietsend) afleggen.
Alle deelnemers laten zich sponsoren. De opbrengst is bestemd voor een goed doel: kankerbestrijding. Voor Hut draagt het evenement dit jaar een bijzonder tintje: ,,Ik heb besloten de run dit jaar aan Zevenhuister en goede vriend Heine Poeder (73) op te dragen. Hij lijdt al twee jaar aan kanker. Door een hersentumor in een vergevorderd stadium zie ik hoe zijn gezondheid hard achteruit holt.’’ Poeder leeft volgens Hut al anderhalf jaar in, wat zij noemt ‘reservetijd’.
Volgens Hut reageerde Poeder emotioneel, toen ze hem vertelde dat ze ‘haar’ Roparun dit jaar aan hem opdraagt. In zekere zin is de strijd om zijn gezondheid die een kankerpatiënt dagelijks moet leveren, in haar ogen vergelijkbaar met een marathontocht als de Roparun.
‘Niet zeuren, maar doorgaan’
Ze zegt: ,,Als begeleider op de fiets moet ik in drie dagen honderden kilometers afleggen. De finish halen is een gevecht. Ik heb er nu al slapeloze nachten van. Op ieder kantelpunt dat zich voordoet (zo van: ‘geef ik op of ga ik door ?’) ga ik aan Heine denken. Dan ga ik tegen mezelf zeggen: ‘Heine strijdt al twee jaar lang. Mijn strijd duurt maar drie dagen. Heine is veel vermoeider dan ik. Dus: niet zeuren. Maar doorgaan.’’
‘Op karakter’, zoals Yvonne Hut het zelf noemt, hoopt ze de Roparun ook voor de vierde keer op rij te volbrengen. ,,Als begeleiders op de fiets rijd je in een tempo van 10 tot 15 kilometer op de fiets. Op de eerste dag zit je zo’n zes uren achtereen op het zadel. Dat is slopend. Er gaan schokken door je ruggenmerg die stijgen naar je hoofd. Afschuwelijk is dat.’’
Vanwege het goede doel gaat de Zevenhuister ook deze keer de strijd weer aan. Ze weet wat haar te wachten staat. Ze heeft pas net een burn-out en maagverkleining achter de rug. Ik heb medische adviezen opgevraagd omtrent wat ik tijdens de run moet eten. ’t Is afwachten hoe mijn lichaam dit keer op zoveel inspanning reageert.’’
‘Kippenvel’
Hut koos ervoor om de sportieve strijd dit jaar weer aan te gaan. ,,En als ik ergens voor ga, doe ik dat voor 300 procent’’, zegt zij. Wat de deelnemers tijdens de run overeind houdt, is de wijze waarop zij door de inwoners van steden en dorpen langs de route worden binnengehaald: ,,De route voert dwars door kerken en verzorgingshuizen. ’t Is overal één groot feest. Iedereen klapt. Kippenveld is dat.’’
Team 61 van het Martini Ziekenhuis, waarvan Hut deel uitmaakt, bestaat onder andere uit acht lopers, vier fietsers, twee chauffeurs, twee navigatiemensen. De functie van de fietsers is om de lopers op snelwegen en dergelijke te beschermen, hen de weg te wijzen en af en toe ook moed in te spreken. Alle deelnemers laten zich persoonlijk sponsoren (zie https://www.roparun.nl/fundraisers/yvonne-hut ). De opbrengst komt ten goede aan bestrijding van het kanker om het leven van kankerpatiënten dragelijker te maken.
Hut werkt al 21 jaar op de afdeling oncologie van het Groninger ziekenhuis. Hoe het komt dat ze het al zo lang op deze afdeling volhoudt? ,,Ik kan compassie tonen aan patiënten, een schouder bieden en een arm om hen heenslaan. Daardoor vind ik het prachtig werk.’’ Ze wordt gesponsord door rijwielhandel Douma en Ter Veld (ze fietst op een leenfiets van dit bedrijf uit Zevenhuizen) en Poiesz Zevenhuizen.
