Tien pabo-studenten van de NHL/Stenden Hogeschool uit Groningen nemen deze week afscheid van hun leeskinderen. In september maakten ze kennis met Hoera, Noordenveld heeft er nieuwe lezers bij. Drie maanden lang draaiden ze mee met dit project van de bibliotheken in Noordenveld, dat kinderen stimuleert om meer, en vooral met meer plezier, te lezen.
Dat was nog vόόr Nederland geschokt was door onderzoek waaruit bleek dat juist in Nederland kinderen minder lezen, lezen ook niet leuk vinden en soms niet snappen wat ze hebben gelezen. Hoe kan dat nou? En wat moeten we met deze resultaten? Lezen is zo belangrijk. Zonder lezen beschik je niet over informatie uit de krant, is het lezen van internetteksten lastig en is het leren van andere vakken op school ook een stuk lastiger. Analyses vlogen over en weer. Ook Hoera, Noordenveld heeft er nieuwe lezers bij krabde zich achter de oren. Wordt in onze gemeente thuis nog wel gelezen? Dat wil zeggen, door ouders met kinderen samen – want voorlezen helpt. Kan het leren begrijpen van teksten anders aangepakt worden? En hoe kun je kinderen meer betrekken bij de boeken die ze lezen?
Wat het antwoord ook is, superfijn dat in elk geval 10 leerkrachten van de toekomst zich de afgelopen maanden verdiepten in kinderboeken, leeslessen en de bibliotheek op school. Daarnaast begeleidden ze ook ieder een eigen ‘leeskind’ bij het zelf lezen in de thuissituatie.
Hoe is het ze bevallen? Richelle vertelt: “Met mijn leeskind van 8 in Roden hebben we samen een aantal door haar gekozen boeken gelezen. Ze las heel zachtjes. Daar hebben we aan gewerkt door de zinnen uit het boek soms hard en soms zacht te lezen. Dan wordt de inhoud van het verhaal ook duidelijker en gaat het veel meer voor haar leven. Ze vond dat leuk om te doen. Met de ouders samen hebben we een toneelleesverhaal gelezen.’ Toneelleesverhalen zijn speciaal geschreven om met meerdere lezers samen hardop te lezen; ieder heeft om zo te zeggen zijn eigen rol.
Het leeskind van Sanne , ook uit Roden, struikelde regelmatig over lastige woorden in haar boek. “Het was een paardenboek, daar kwamen allerlei lastige termen in voor. Dan zochten we samen een plaatje of filmpje op internet. Dat is een fijne manier om de woordenschat en het begrijpen van de tekst te verbeteren. We zijn ook met het hele gezin naar Roden Centraal ,de bibliotheek, geweest om boeken uit te zoeken.”
Nu is het voor de meeste studenten tijd om afscheid te nemen van hun leeskind. Nienke doet dat nog niet: “Mijn leeskind uit Langelo is met sprongen vooruit gegaan. Ik vind dit erg leuk om te doen en wil graag verder met hem.” De vrijwilligers van Hoera… pakken bij de andere kinderen het stokje weer over. Om hopelijk, aan het einde van het traject te zeggen: Hoera, we hebben er weer een blije lezer bij!
